Есей ЖЕҢІСҰЛЫ. Қазақ ұлы ат мінуге хақылы…
Құлын және «Қара жорға» Мадияр інім кеше үйге кешкісін, Алып кепті «Қара жорға» дискісін. Қас қағымда тас бөлмеге тым-тырыс, Сайын дала, салуалы орда көшті шын.
Бөлім: Өлең
Сәт Есенбайұлы. Көк ат
Көркін көрген ұнатқан, Көз сүйсінген көк аттан. Құлаш мойын, майда жал, Қиған қамыс құлақтан.
Маралтай Райымбек. Кентавр
Кентавр Тұлпарға мінген ұлы даланың Тарпаң мінезді ұлы боламын. Жауларым семсер сілтеген сәтте Қиылған талай гүлім, қарағым.
Нұржан Қуантайұлы. Секiлдi Керқұласы баяғы ердiң
Тебiнде Ықтасын болмай тау iшi, Ызғарын ұлытып. Сары аяз қарып бет-жүзiн, мұз қатып кiрпiк, Қайың құрығын сүйретiп қайқаңға шықты Жылқышы малға «һай-һайлап», Түз-тағы үркiп.
Жұбан Молдағалиев: Ат дүбірі
Бәйге Тұңғыш бәйге есімде, Жеті жасар баламын. Жалпақ дала төсінде, Құйын болып барамын.
Баянғали ӘЛІМЖАНОВ: Қазақ пен Қазанат
Қазақ пен Қазанат Арғы атаң түрік пен ғұн, батыр сақ та, Хандықтың жартысын берген тұлпар атқа, Адамзат алты қырдан бір-ақ асты Ең алғаш адам атқа қонған шақта, Пырақты шырақ қылып түнек кезде Тәңірім берген шығар…